Problem dezynfekcji ścieków to problem złożony, a o jego istocie decydują takie zagadnienia, jak zagrożenie epidemiologiczne, degradacja środowiska naturalnego, a także przenikanie toksyn i alergenów do wody pitnej, powietrza oraz gleby (w tym do roślin uprawnych). Najpowszechniejszą i najtańszą metodą dezynfekcji ścieków jest chlor. Nie jest to jednak metoda w 100% skuteczna, ponieważ dawki chloru, stosowane zgodnie z obowiązującymi przepisami dla dezynfekcji ścieków miejskich, nie są w stanie zniszczyć form przetrwalnikowych wielu bakterii, ani też jaj robaków pasożytniczych. Jakby tego było mało, chlor niekiedy wręcz stymuluje rozwój jaj, przyspieszając stadium inwazyjne pasożytów. Jak na tym tle wypada ozon?

Kwartalnik Inżynieria Ekologiczna, nr 24, 2011 opublikował artykuł pt. DEZYNFEKCJA ŚCIEKÓW (M. Michałkiewicz, J. Jeż-Walkowiak, Z. Dymaczewski, M. Sozański). Czytamy w nim m.in.:

Ozon jest najbardziej skutecznym środkiem dezynfekcyjnym i niszczy bakterie szybciej niż chlor. Bakteriobójcze działanie ozonu polega na zwiększeniu przepuszczalności ściany i błony komórkowej na skutek ozonolizy nienasyconych kwasów tłuszczowych występujących w lipidach. Powoduje to rozpad cząsteczki w miejscu podwójnego wiązania między atomami węgla na fragmenty o krótszym łańcuchu. Lipidy występujące w błonie komórkowej posiadają około 106 podwójnych wiązań. Wnikający do cytoplazmy ozon niszczy struktury wewnątrzkomórkowe, głównie kwasy nukleinowe. Ozon skuteczniej od chloru niszczy także wirusy. Ozonowanie substancji organicznych wywołuje powstawanie nadtlenków, posiadających wysoką aktywność biochemiczną. W wyniku reakcji ozonu z wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi dochodzi do ich peroksydacji. W ten sposób dochodzi do zmian w strukturze błon komórkowych i ich uszkodzenia.

Można to oczywiście przedstawić w bardziej przystępnej formie: ozon dezynfekuje bezwzględnie, a także wielokrotnie szybciej niż chlor. Gdyby chlor miał oddziaływać ze skutecznością ozonu, to wówczas stałby się sam w sobie problemem i zagrożeniem większym od bakterii i wirusów, które by likwidował. Tymczasem działanie ozonu jest krótkotrwałe, ponieważ jego kontakt ze ściekami wynosi około 15 do 20 minut. W tym czasie ginie praktycznie 100% drobnoustrojów, larw, jaj, grzybów, drożdży, zarodników, cyst etc. Ozon następnie ulega rozpadowi, tworząc tlen cząsteczkowy. Uwolnione od epidemiotwórczego balastu ścieki mogą zostać bezpiecznie zagospodarowane.

Oprócz skuteczności biologicznej, ozon wykazuje także oddziaływanie chemiczne, niszcząc wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) oraz związki refrakcyjne. Jest także skutecznym dezodorantem.

Zastosowanie ozonu w dezynfekcji ścieków może być wykorzystywane w szerokim zakresie, uwzględniającym takie sektory tematyczne, jak:

• ścieki i osady ściekowe przed ich wykorzystaniem rolniczym;
• ścieki zakaźne z zakładów lecznictwa zamkniętego;
• ścieki ze stacji krwiodawstwa;
• ścieki zakaźne z zakładów weterynaryjnych;
• ścieki z laboratoriów (również mikrobiologicznych);
• ścieki przemysłowe z garbarni, rzeźni i zakładów utylizacyjnych;
• ścieki miejskie (także w okresie awarii podstawowych obiektów oczyszczalni ścieków);
• ścieki zatrzymane na kratach i piasek usuwany z piaskowników;
• ścieki z instytutów badawczych inżynierii genetycznej i organizmów genetycznie zmodyfikowanych (GMO);
• ścieki odprowadzane do wód w sąsiedztwie plaż, kąpielisk i ujęć wodnych;
• osady ściekowe.